Rozdział 3 cały...

Alice  nie może przestać myśleć o Robercie. Niby zachował się jak przyjaciel i nawet ją obronił, ale nie może przestać myśleć o tym jak potraktowała ją Monica. Nigdy jej nie lubiła. Zachowuje się jak dziecko ale to może i dobrze, bo Alice stara się o to aby Robert i Peter ją polubili. Kiedy Dziewczyna wróciła ze szkoły do domu Lisa od razu zauważyła, zmianę w zachowaniu Alice.

- Co się znowu stało Alice?- zapytała

- Masz w tym jakiś interes że ci powiem?- spytała Alice i jak zwykle nie poszła na górę, ale siadła przy stole i zakryła twarz rękami.

- Tak mam … powiedz w końcu co się z Tobą mała dzieje? – spytała

- Chcesz wiedzieć co się dzieje? – ciągnęła Alice – Powiem ci co się dzieje nie jestem małą dziewczynką, nie chce twojej pomocy i nie powinnaś się wtrącać w nie swoje sprawy

- Skoro tak, nie musisz jeść z nami obiadu. – powiedziała ciotka mieszając zupę

- Z wami ? To znaczy z kim ? Carol i ja nigdy z Tobą nic nie jemy. Z nami to znaczy z kim ? – zapytała Alice

- Ne wtrącaj się w nie swoje sprawy. A teraz idź na górę, umyj ręce, a ja zaraz przyniosę Ci obiad. Idź już.- powiedziała Ciotka

Alice poczuła się strasznie. Nie wiedziała jak ma postąpić. To był pierwszy raz jak ktoś ją zignorował. Ale mimo wszystko poszła do siebie włączyła na max muzykę i przebrała lekko brudnawy dres. Spięła sobie w koka ułożone włosy. I położyła się na łóżku. Zasnęła, ale po godzinie się obudziła i właśnie w tym momencie weszła do pokoju ciotka. Oczywiście pierwsze co zrobiła to ściszyła muzykę, a potem postawiła obiad i powiedziała :

-  Jak zjesz to znieś na dół talerze.

- Możesz sobie pomarzyć !  - powiedziała Alice, żeby ciotka wiedziała, że nawet po głupiej odzywce nie straciła złego wpływu

Usiadła do obiadu. Zaczęła jeść, lec po pięciu minutach bawiła się widelcem. I zrozumiała że nie jest głodna. Zeszła na dół i słyszała jakieś głosy:

- Powiem jej Miss, jak przyjdzie odpowiednia chwila. Na razie to nie jest dobry pomysł. – powiedziała Lisa

- Mówię ci ja pójdę teraz do niej i jej to powiem – powiedziała Miss

- Nie! Ma dzisiaj wyjątkowo zły humor. Ciągle do mnie pyskuje i ma głupie odzywki. – odpowiedziała

- To nie zmienia faktu, że jest dzieckiem i powinna wiedzieć – odpowiedziała Miss i ruszyła w stronę schodów, ale po chwili zauważyła, że Alice jest już prawie na dole.

- Cześć Kochanie – powiedziała matka

- Zgrywaj kochaną matkę i wal się z kochankami – opryskliwie powiedziała

- Mam złe wieści Alice – powiedziała Miss

Alice wiedziała że  to będzie straszne więc weszła na pierwszy stopień  i udawała, że słucha.

- Dick, to znaczy twój ojciec. Nie żyje. – powiedziała ciotka

Alice wstała ze schodów. Podeszła do wieszaka, ubrała szybko kurtkę i wybiegła z domu. Przez cały czas w myślach mówiła sobie Nie! Nie! Nie! Ojciec żyje.! Nikt wtedy nie mógł się z nią porozumiewać. Dziewczyna od razu poszła do lasu usiadła na pniu i zapaliła papierosa. Zawsze kiedy czuje się źle pali papierosa lub bierze prochy.

- Znów pani ucieka od świata? – zapytał jakiś chłopak z oddali

- Sorry a my się znamy ? – powiedziała Alice

- Nie wiem, ale jestem Mat, a Panna jak się domyślam Alice ? – powiedział Mat

- Mat ? Myślałam że się obraziłeś na wieki ?- powiedziała Alice i mocno przytuliła go do siebie

- Na Ciebie? Nie no jasne, że nie, a to prawda o Twoim ojcu ? – zapytał

- Tak, ale to tylko dlatego tutaj przyszedłeś ? – zapytała

- Nigdy! Przyszedłem bo się za Tobą stęskniłem i za Twoimi głupimi odzywkami! – powiedział i zaśmiał się szyderczo

Alice opowiedziała mu wszystko, z wyjątkiem jednego tego, że poznała Roberta i Petera, bo o Monic na pewno mu nie powie. Mat wysłuchał jej uważnie a potem powiedział :

- Wiesz … nie mogę tego ukrywać

- Ale czego nie możesz ukrywać? – spytała

- Bo… ja Cię kocham, będę kochał i kochałem! Zawsze! – powiedział Mat – Nie mogę przestać o Tobie myśleć

- Mat, miło to słyszeć, ale ja nie odwzajemniam Twojej miłości. Nie przeproszę Cię za to, bo serce nie sługa i w ogóle  nie mam za co ! – powiedziała

- Nie masz za co ? Taka będzie Twoja wymówka? Jak zwykle Jony miał racje nie powinienem był Ci tego mówić – powiedział Mat i ruszył w stronę domu

- Ale będziemy przyjaciółmi .? – zapytała Alice

- Nie odzywaj się nigdy już do mnie  ! – odpowiedział Mat

Alice dopiero wtedy zrozumiała, że jej życie skazane jest na ciągłe niepowodzenie. Ojciec, ciotka, Carol, Mat , Monic i Robert. To była chyba jakaś klątwa. Z którą nie może się pogodzić. Po spotkaniu z Matem dziewczyna poszła na most z pomysłem aby z niego skoczyć na lód i tyle. Koniec jej marnego żywota. Ale na moście przypomniała sobie, że aby w  życiu coś osiągnąć nie można się poddawać. Tak też zrobiła. Wróciła do domu, przebrała się w piżamy i poszła spać.